Από Νίκος Γκάγιας
Σκέψου το σπίτι σου να ήταν σαν μία μεγάλη εικαστική έκθεση. Όλα σου τα έπιπλα να ήταν πίνακες, που στολίζουν τους τοίχους. Πολλά χρόνια πίστευα, ότι μόνο στις ταινίες υπάρχουν αυτά. Κι όμως όχι. Ο Αχιλλέας Μεσάϊκος τα έχει καταφέρει!
Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης μένει σε ένα όμορφο διαμέρισμα στο
κέντρο της πόλης. Ανεβαίνω στον δεύτερο όροφο και μόλις μπαίνω στο σπίτι, με
υποδέχεται μαζί με τον σκύλο του. Απευθείας το μάτι μου πέφτει στους υπέροχους
πίνακες τους και στην απίστευτη αισθητική του καθιστικού. Φυσικά δεν θα
μπορούσα να μην παρατηρήσω την τρομπέτα και την κιθάρα, που τόσο αγαπάει στη
γωνία. Είναι σαν εκείνα τα σπίτια που βλέπεις και τα ζηλεύεις. Κι όμως ο
Αχιλλέας Μεσάϊκος ζει εκεί και ζωγραφίζει μοναδικά έργα μέσα από τα δικά του
μάτια.
«Από μικρός ζωγράφιζα και ασχολούμουν με την μουσική. Όμως επειδή έπαιζα επαγγελματικά μπάσκετ – τα παράτησα. Σκέψου είχα περάσει και ΤΕΕΦΑ, που είναι κάτι ετερόκλητο μ’ αυτό που ασχολούμαι σήμερα. Όμως, κάπως νίκησαν οι ευαισθησίες μου και βρέθηκα σε άλλο μονοπάτι. Στη ζωγραφική είμαι αυτοδίδακτος. Πιο σοβαρά άρχισα να ασχολούμαι από την ηλικία 18-19», μου εξηγεί.
Όταν ήταν στο σχολείο ακόμα θυμάται, πως από ένα σημείο και μετά που σταμάτησε να είναι καλός μαθητής, ξεκίνησε να ζωγραφίζει μέσα στη τάξη τους καθηγητές του, τους συμμαθητές του, τον χώρο κλπ. Στο σήμερα αν παρατηρήσει κανείς στα πρόσφατα σχέδια του μπορεί να διακρίνει φιγούρες ανθρώπων, αλλά όχι πρόσωπα.
«Πάντα έτσι ήμουν
ανθρωποκεντρικός. Στην αρχή είχα ανάγκη να γίνουν πιο παραστατικά τα σχέδια
μου. Όμως, με τα χρόνια έφτασα στο σήμερα. Ίσως επηρεάστηκα από καλλιτέχνες που
έχω δει, αλλά και πάλι δεν μπορώ να πω ότι είδα κάτι συγκεκριμένα και έκανα
αυτό. Έχει να κάνει αφενός στην ανάγκη γραφής μου (εννοώντας πως πάει το χέρι).
Με τα χρόνια γίνομαι πιο εκφραστικός, μπορεί και πιο ανυπόμονος και πιο
γρήγορος. Παλιά δεν έβαζα τόσο χρώμα και κάπως τώρα μου βγαίνει σαν ανάγκη να
βάλω κάποια χρώματα στον καμβά», αναφέρει.
«Από εκεί και πέρα
επηρεάζομαι από ταινίες και βιβλία, από το πως νιώθω και από δουλειές άλλων.
Μάλιστα, πολλές φορές μου τυχαίνει να πάω σε έκθεση και να πέσω πάνω σε δουλειά
κάποιου καινούργιου καλλιτέχνη και πορωθώ», τονίζει.
Πολλές φορές οι
καλλιτέχνες επιλέγουν να εκφράσουν τις σκέψεις/τοποθετήσεις τους μέσα από το
έργο τους – κάτι το οποίο κάνει και ο Αχιλλέας, μόνο εάν το νιώσει και σε καμία
περίπτωση δεν θα επέλεγε να το κάνει επιτηδευμένα.
«Κάποιες φορές μου βγαίνει και δεν μπορώ να μην σχολιάσω. Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο γίνεται αντιληπτό, επειδή τα κάνω με έναν τρόπο πιο ποιητικό και μεταφορικό. Δεν είναι ξεκάθαρο πως σου δείχνω κόκκινο και είναι κόκκινο. Και τα κείμενα που συνοδεύουν, το αφήνω λίγο στην φαντασία αυτού που το διαβάζει. Δεν θέλω να το κάνω επί τούτου, παρά μόνο αν έχω όντως ανάγκη να σχολιάσω», σημειώνει.
Ποιο είναι το
αγαπημένο σου έργο Αχιλλέα;
«Αυτό αλλάζει. Τώρα
τελευταία έχω 1-2 που ξεχωρίζω. Σε ένα μεγάλο βαθμό αφορά τι λειτουργεί
καλύτερα σε εμένα – τα χρώματα και σίγουρα επηρεάζομαι από τον συναισθηματικό
κόσμο που είχα τον καιρό που έφτιαξα κάτι. Πολλές φορές τυχαίνει να φτιάξω κάτι
και να μην είμαι πολύ στα καλά μου. Αυτό με επηρεάζει στο να μην έχω καλή σχέση
με αυτό, να είμαι πιο απόμακρος».
Το να είσαι, να
δηλώνεις και να ζεις ως καλλιτέχνης στην Ελλάδα είναι σίγουρα ένα διαρκής
αγώνας.
«Υπάρχουν πολλές
δυσκολίες. Τα προβλήματα μέσα στην καραντίνα μεγάλωσαν. Εγώ ήμουν από τους
προνομιούχους γιατί τα τελευταία 2-3 χρόνια συντηρούμαι από τις πωλήσεις των
έργων μου. Δεν έκανα έκθεση ούτε live – εκεί με επηρέασε η καραντίνα. Συνήθως
κάνω μία μεγάλη έκθεση τον χρόνο και δεν μπορώ ακόμα να προγραμματίσω. Στο
κομμάτι των πωλήσεων, για κάποιο λόγο υπήρχε ένα σταθερό ενδιαφέρον – οπότε δεν
ένιωσα το πλήγμα τόσο έντονα»
Μιλώντας για το
μέλλον, ο ταλαντούχος Αχιλλέας αναφέρει πως δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο και
προγραμματισμένο. Όλα είναι στον αέρα και για τον ίδιο. Υπάρχουν κάποια
προσωπικά project και με την μουσική και την ζωγραφική. Όλα, όμως είναι σε
θεωρητικό και υποθετικό στάδιο.
ΠΗΓΗ: https://parallaximag.gr
